's Lands Hospitaal en Hindoestaans nieuwjaar

Er valt nog veel meer te vertellen over afgelopen vrijdag, met een bezoek aan 's Lands Hospitaal met een enthousiaste Lucille Baron, en een prachtige vaartocht met super enthousiaste dolfijnen....
Er valt ook nog veel meer te vertellen over Kabalebo en alle dieren die we daar gezien hebben, de geluiden, de geuren, de kleuren.... Ongelooflijk allemaal!
In 's Lands Hospitaal troffen we naast Lucille ook Suze Holband en Soenita Nanan Panday die bij afwezigheid van de directeur waar neemt en dus heel erg druk is.
Er zijn veranderingen te constateren sinds 2010, er wordt nu ook de hielprik gedaan waar op twee ziekten nagekeken wordt. Een ervan is de veel voorkomende cikkelcelanaemie. Op projectbasis wordt de gehoortest uitgevoerd, er zijn twee apparaten aangeschaft en men hoopt dat na afloop het project doorgang mag vinden. Daarnaast is ook het groeiboek met de nieuwe tekst gedrukt! Alle ouders weer up-to-date met informatie.
's Lands heeft nu op de Vrouw en Kind afdeling een middagspreekuur. Daarentegen zijn de kosten gestegen van 10 SRD naar 25 SRD (delen door 6 voor euro's) en is deze zorg dus niet voor iedereen weggelegd.
Lucille is dolblij ons te zien en vind het super jammer dat onze kinderen niet mee zijn! Ze knuffelt ons stevig, stelt ons aan iedereen voor en vertelt dat dit nu Mw. Bakker is, die in 2010 stage liep en waar zij in 2012 stage gelopen en gelogeerd heeft.
Iedereen geniet van onze meegebrachte donuts. Ondertussen mag ik even met enkele consulten meekijken. Dan ben ik toch weer verbaasd over de vele taakverdelingen. Een zuster die meet en weegt, een die daarbij mee kijkt, een die de inentingen doet, een die voorlichting geeft en ondertussen een die een hielprik doet op aids test. Daarbij is een assistente die de alcoholdoekjee en pleisters aan geeft. Maar daardoor hebben velen werk.
Heel bijzonder is de lactatiekundige die aangesteld is voor het geheel ziekenhuis en vanmorgen een soort poli heeft bij Vrouw en Kind. Ze laat een baby met spruw behandelen met gentiaan en adviseert moeder ook de borsten mee te behandelen en de spenen en fles uit te koken. Ze is er niet gerust op dat dat laatste ook gaat gebeuren. Daarnaast is ze verbaasd dat de anderen de spruw niet gezien hebben.
Een andere moeder krijgt zinkzalf voor de baby voorgeschreven omdat hij een wat ruwe huid heeft, de eerder door Lucille bestelde zinkzalf is echter niet gemaakt en dus dreigt de moeder zonder weg te gaan. Zelf kopen bij de apotheek zit er financieel niet in. Op mijn advies wordt de kindregelingen gebeld die gelukkig en lik in een potje wil doen. Al met al is deze moeder zo toch een paar uur bezig met één consult.

Om 15.00 uur vertrekt onze boot vanaf Leonsberg om dolfijnen te spotten. En dat lukt! Wat alleen minder goed lukt is DÉ foto te maken! Maar grotendeels lukt het toch. We doen ook Plantage Johanna Margaretha aan waar we onthaalt worden met Bakabana, loempia, saté en een deegbroodje genaamd Bara. Een lief Javaans ventje vind Ruuds patta's geweldig en zegt het merk te kennen. Zelf loopt hij op kapotte gymschoenen maar heeft hij voor school nette. Hij vist en leert.

En gisteren, woensdag, zijn we met 4 anderen op pad geweest naar de vlindertuin in Lelydorp, en terug naar de binnenstad van Paramaribo om het Hindoestaans Nieuwjaar mee te maken. Betty heeft vele soorten op de picture gekregen. De vlindertuin is ook een kwekerij voor Amerika en Europa, eens per week worden poppen naar deze continenten verzonden. Dat vergt gedegen voorbereiding. Per zending gaan er wel honderden poppen tussen de katoen en wc papier in een doos voor verzending. Ook worden er slangen (Boa Constrictor) en schildpadden gekweekt en verzonden.

Edu Nandlal, de ex-profvoetballer met het bijzondere levensverhaal, heeft ons rondgereden met een geleend busje, en laten zien waar hij geboren is, gewoond heeft, gevoetbald heeft en op school is geweest voordat hij naar Nederland vertrok. Hij is op bezoek in Suriname met een schooldirecteur om die zijn land te laten zien. Dat is natuurlijk info van binnenuit en heel anders dan van een reisgids kan vertellen. Eigen logeren ook in Amice en we hebben na ontbijt en 's avonds leuke gesprekken en veel lol.

's Middags vieren we het Hindoestaans nieuwjaar mee: een groot feest in de Palmentuin, waar muziek is, drankjes en hapjes, en een heleboel mensen die elkaar ondersmeren met poederverf. Daarbij een wedstrijd tussen wijken en bevolkingsgroepen om de hoogste menselijke toren in zo kort mogelijke tijd te bouwen en de bovenste klimmer een kom met rode limo over de menselijke toren moet kieperen. Een mooi kleurrijk geheel waarvan we vantevoren wisten en dus net als alle andere mensen speciale t-shirts hadden gekocht en een oude broek en slippers voor hebben aangetrokken. Gelukkig gaat het er onder de douche makkelijk af.......