Laatste dag Menimi en terugreis

Na een iets betere nacht, waarbij Betty op twee matrassen is gaan liggen en ik een 1-persoons bed heb opgezocht, gaan na het ontbijt Stephen en Philo alvast op terugreis, en hebben wij nog een boswandeling tegoed. Ik dacht dat we een stukje de jungle in zouden gaan, maar we dwalen niet zover van Menimi af; Mandje leidt ons over zijn bospad langs bijzondere bomen, planten en vruchten naar zijn kostgrondje, waar hij vele soorten groenten verbouwd. Misschien maar beter zo, dan dieper het land in; geen idee wat we tegen zouden kunnen komen..... Mandje loopt niet voor niets met een enorm kapmes in zijn handen, al is het vooral om het pad vrij te kunnen houden door wat planten en struiken weg te slaan.
Sommige bomen zijn heilig, er zijn telefoonbomen (twee slagen betekent 'nu komen') sommigen bieden de mooiste vruchten; het is grappig om te horen wat er voor het dagelijks leven langs de rivier nodig is. De rivier beidt drinkwater, waswater, vis, etc. en het bos biedt hout, vruchten en dieren. Want ja: over gisteren nog vergeten te melden: terwijl wij aan het zwemmen waren, komt ineens een jager in zijn bootje langs met een stuk hert. Hij heeft die dag een hert gevangen, in stukken gesneden, en biedt dat nu in de dorpjes te koop aan. Vreemd voor ons misschien, maar hier volkomen logisch.
Gisteren avond blijken we piranha te hebben gegeten, gevangen in de rivier natuurlijk; smakelijk, maar vol met harde graat.....

Na de boswandeling worden we met boot teruggebracht naar Atjoni, wat sneller (stroomafwaarts) gaat dan de heenweg. Onderweg weer de mooiste plaatjes voor mijn geheugen en Betty's fototoestel. In de drukte van het havenplaatsje vind ik het jammer dat Menimi achter ons ligt.
Op de kade staat Boter op ons te wachten; onze chauffeur van de dag. Na wat gegeten te hebben (een portie nasi voor twee personen, met kip, voor 10 SRD oftewel €1,50) en gewacht op Boter die wat 'zaakjes' te doen heeft, stappen we in de oude barrel van deze Rasta-man. Een vrolijke jongen, die onderweg nog wat spullen oppikt en aflevert, een Braziliaanse goudzoeker als lifter meeneemt, en behoorlijk hard rijdt op de slechte wegen. Ik dommel een beetje in slaap, ondanks de hitte en de niet comfortabele rit, en in Paramaribo neemt hij de oude weg langs het industrieterrein terug naar Amice.
Daar pakken we uit, duiken in het zwembad en doen een dutje. 's Avonds bestellen we voor het gemak twee pizza's, wat natuurlijk weer veel te veel is, en vallen we in ons 'eigen' bed lekker in slaap..... Morgen een rustdag!