Dag twee Menimi

Na een vreemde nachtrust staan we op met de geluiden van de natuur. Vreemd, want de matrasjes slapen niet echt lekker, en het blijft maar warm; de omgeving maakt echter veel goed. Het uitzicht is schitterend over de rivier, de geluiden bijzonder, en je kunt kiezen: jezelf badderen in de rivier, of onder de douche stappen waar ook rivierwater uit komt.
Dan klinkt om 8 uur de gong voor het ontbijt, en weten we dat we straks weer per korjaal verdergaan: de rivier op naar Pikin Slee, een groot dorp van bijna drieduizend mensen die in primitieve hutjes wonen, leven van de rivier en de natuur, en waar een museum is over het leven als Marong vroeger en nu.
We wandelen dus het dorp door, Stephen praat met de mensen om te weten wat we wel en niet mogen, en we zoeken naar de Rasta mannen die hier wonen en leven van het maken van kunstvoorwerpen. Helaas zijn ze afwezig vanwege het overlijden van een van de zoons, maar mogen we wel foto's van hun kunstwerken maken. Ook zien we een man die als enige een automatische rasp heeft voor de cassave. Zo gaat het maken van meel voor oa brood veel sneller.
Een voorbeeld van wat niet mag? Je kunt niet alles fotograferen, want de mensen denken dat je iets 'weg'neemt als je een foto maakt. Het kan gevolgen hebben voor de mensen zelf, voor de oogst, of gewoon zorgen voor ongeluk. Even opletten wat je doet, dus, maar de mensen zijn vriendelijk en nieuwsgierig. Kinderen pakken je hand, want een blanke mens is bijzonder, en ze lopen met ons mee en lachen vrolijk. Het geluk straalt van ze af, terwijl ze heel weinig bezit kennen. Alweer wonderlijk mooi; ik vind dit ontroerend.
Het museum vertelt het bijzondere verhaal van de gevluchte slaven, van de stammenstructur, van de dagelijkse familie-beslommeringen, en van de verhouding man-vrouw en het huwelijk. We kopen natuurlijk wat souvenirs!
Teruglopend worden we weer omringd door kinderen, die vrolijk zwaaien als we in de korjaal teruggaan naar Menimi.
Daar eten we weer, duiken in het water, rusten en relaxen wat..... tot aan het avondeten. Daarna worden we verrast met de vraag of we op kaaiman-tocht willen: in het donker het water op met de zoons van Mandje, die met lampen proberen kaaimannen te spotten om er dan dicht naartoe te varen. Het duurt eventjes, maar vier keer komen we hèel dichtbij, en schrikken als de beesten ineens vliegensvlug het water induiken. Verder houden we de boot ook een poosje stil, waarbij de overweldigende stilte plus wat jungle-geluiden, opgeteld bij de sterrenhemel ons helemaal rustig maken. Is er een woord voor? Ik kan alleen maar weer met 'indrukwekkend' komen......